"Leven is dat wat je overkomt, terwijl je druk bent met andere plannen" (John Lennon)

Volg de belevenissen, gekke ideeën en knutsels van een eenvoudig meisje met een alledaags leventje. Nu ook mét baby.

woensdag 21 december 2011

Resultaat van een middagje verlof!

Mijn eerste sleutelhanger-creaties. Meet "Dikkiedik" en "Flowerhartje". Zelfgemaakt! 





dinsdag 13 december 2011

Brussel door de ogen van Marie

Iedere ochtend kom ik, laat ons zeggen: ongeveer 20 minuten te laat, toe in Brussel-Centraal. 
Op mijn blog is geen plaats voor het afschieten van de nmbs, daarvoor zijn genoeg haat-facebookgroepen gemaakt (En terecht!).  Over die 20 minuten (of meer) wil ik het dus niet hebben. 

Nee, ik stelde me vandaag de vraag wat een toerist ziet als hij toekomt in Brussel-Centraal...
Sowieso komt de doorsnee toerist onder de grond toe. In een enorme tunnel, waar de menigte al verandert in een hoop op hol geslagen kuddebeesten bij de minste spoorverandering. Als daar iemand zijn sigaret in de vuilnisbak gooit en het boeltje begint te smeulen, kun je wereldrampen creëren. 
Bij het bovenkomen, vind je met een beetje pech in de verste verte geen loket. Echt waar, een Panos, een Quick, een Leonidas en een Planet Parfum, een juwelenwinkel en een apotheker, alles is er! ... maar als je echt aan de verkeerde kant bovenkomt: geen loket. 

Als je eindelijk de gang naar de metro hebt gevonden, maak je als toerist kennis met Brussel. De eerste contacten zijn altijd van cruciaal belang zegt men. Daarom lijst ik even op wat er te zien is. 

Op de eerste hoek zit de clochard op z'n krukje. Deze is altijd vriendelijk. Knikt naar iedereen "goeiemorgen" en heeft ook wel vrij veel "klap" aan gewone pendelaars. 
Je loopt door richting metro en de walm komt je tegemoet. Het is een verschrikkelijke geur. Een mengeling van kak en pies en vuil en vettig. In de winter is het nog erger dan in de zomer. 
Dan zie je de kerstmanclochard. Hij heeft een witte baard en een kerstmuts op. Alleen ziet hij er heel er grommig uit. Veel grommiger dan een kerstman er moet uit zien, en hij rochelt ook heel veel. Hij heeft altijd z'n slaapzak bij en zit op de vieze vuile metrogangvloer. 

De derde persoon die je steevast tegenkomt is de mevrouw met de baby. Vorig jaar zat de mevrouw met de baby er ook al. De baby zou volgens mijn "ontwikkeling van het jonge kind-kennis" nu een peuter moeten zijn. Het is nog steeds een baby in een dekentje. 

Wie zie je nog tijdens de eerste kennismaking met Brussel? 
Een vrouw op een tapijtje die je altijd uitscheldt (de vrouw, niet het tapijtje); een clochard met 3 hondjes en 3 konijnen; een hoop zwerfjongeren die gul zijn met de complimentjes en voor heel de gang roepen "ééé, t'es jolie!" (waarvoor dank... :-s),... 

En als laatste: een groepje muzikanten, die midden in al die miserie vrolijke opgewekte deuntjes spelen. 

Welkom in Brussel beste toerist. Welkom in de hoofdstad van Europa...
Chapeau Europa... Dikke duim!