Wat niemand je vertelt als je mama wordt...

Als je pas mama geworden bent, vliegen de tips je rond de oren. Allemaal heel fijn en goed bedoeld en uiteindelijk doe je toch je eigen zin. Er zijn echter ook een aantal dingen die niemand je op voorhand vertelt. Zie hier een kleine greep uit mijn ervaringen en wat tips voor aanstaande moeders...

Iedereen weet dat pampers een grote hap uit je budget nemen. Wat niemand zegt, is dat die pampers, het maakt niet uit van welk merk, NIET werken bij een baby die borstvoeding krijgt. Bijgevolg nemen de liters waspoeder, de liters zeep en de liters water een nog veel grotere hap uit het budget dan die paar pakken pampers.

Je krijgt ook de tip om niet te veel kleine kleertjes te kopen. Inderdaad, ze worden heel snel te klein. Maar ze worden nog veel sneller vuil! Je moet dus wel een hele lading liggen hebben. Mooie setjes die bij elkaar horen, worden na een uur bij hun eigenaartje al van elkaar gescheiden door kots of kak. En dat gebeurt zo vaak, dat je soms 4 outfits per dag nodig hebt. Op de duur is de hele kleerkast door elkaar gemengd en eindig je de dag met een roze broek en een groen t-shirt en het gevoel dat je een slechte moeder bent :).

Er bestaan hele mooie overtrekken voor het verzorgingskussen. Een tip: Daar trek je het best van al twee exemplaren van over je kussen én daar bovenop nog een tetradoek. En doe dan voor de zekerheid ook nog een schietgebedje in de hoop dat dit alles zal volstaan om je verzorgingskussen niet te doen drijven... (Het zelfde geldt voor je wipstoeltje en je park).

Sommige baby's hebben een tutje. Dat spugen ze regelmatig uit 's nachts. De truc is om zo snel mogelijk dat tutje terug te geven zodat ze zeker niet in overdrive gaan en gewoon doorslapen. Dat wist ik al van toen ik nog ging babysitten. Bij babysitkindjes lag het tutje ook altijd netjes in hun bedje naast hen. Je hoefde zelfs het licht niet aan te steken om de tut terug in hun mondje te steken.
Lotte heeft ook een tutje. En ze kan dat zo ver uitspugen door de spijlen van haar bed dat ik 's nachts als een bezetene op m'n knieën rondkruip in de kamer om het terug te vinden. Eerst met het licht uit, want je wil haar toch niet nog meer wakker maken. Dan van pure miserie met het licht aan, om het uiteindelijk 3 meter verder in de hoek van de kamer terug te vinden in een stofvlok van kattenhaar. Dan kun je het eerst nog eens gaan afspoelen in de badkamer om het vervolgens terug te kunnen geven aan een klaarwakkere baby.
En een uur later nog eens. En nog een uur later nog eens...